Έχω λίγη ώρα ρεπό και βαριέμαι του θανατά. Μη γελάτε. Έχω δει όλα τα επεισόδια από τις σειρές που παρακολουθώ και νταξ. Να διαβάσω κανένα βιβλίο, λέτε; Εισερχόμενη κλήση από Αφροδίτη.
“Γεια σου, τρελό γκομενάκι!”, της λέω με λάγνα φωνή.
“Κάτι πήρε το αυτί μου ότι βαριέσαι!”, την ακούω να χαμογελά.
“Χμμ! Είναι η τυχερή μου μέρα; Θα μου κάτσεις;”, συνεχίζω να την πειράζω με πιο λάγνα φωνή.
Ακούγεται μια έκρηξη πίσω μου.
“Αμάν, ρε κορίτσια, με τους διακτινισμούς σας! Ευτυχώς που δεν μπορώ να πεθάνω, αλλιώς θα πήγαινα από έμφραγμα!”, της γκρινιάζω ενώ στρογγυλοκάθεται στον καναπέ δίπλα μου.
Μου κουνάει με βλέμμα πονηρό ένα βιβλίο. Την κοιτάζω με μισόκλειστα μάτια.
“Πριν πεις οτιδήποτε…”, ξεκινά να λέει.
“Ωχ!”, την διακόπτω.
“Έλα, μωρέ Χαρούλη μου!”, αρχίζει τις γαλιφιές εκείνη.
“Άσε τα Χαρούλη μου, εμένα! Την τελευταία φορά που έφερες βιβλίο για να διαβάσουμε, παραλίγο να με τσακίσει ο Ήφαιστος με τα σύνεργα του! Για να θυμηθώ πώς λεγόταν το βιβλίο… εμ η Ινδική Τέχνη του Έρωτα!!! Άντε να αποδείξω μετά ότι δεν είμαι ελέφαντας!”
Κάθεται πιο κοντά μου χασκογελώντας κι ανοίγει το βιβλίο ανάμεσα μας. Την στραβοκοιτάζω και ξεκινάμε να διαβάζουμε το πρώτο κεφάλαιο. Το τελειώνουμε και την κοιτάζω χαμογελώντας στραβά.
“Αχ είναι τόσο ερωτικό!”, μου λέει με καρδούλες στα μάτια.
“Κάνεις πλάκα, έτσι; Ο τύπος είναι βλαμμένος. Σαβουριάστηκε η άλλη κι αυτός αντί να βάλει τα γέλια έκατσε και γοητεύτηκε;”
Γυρνάει τα μάτια της στο ταβάνι αγανακτισμένη.
“Ρε Χαρούλη, αλήθεια όμως, ώρες-ώρες θέλω να σε κάνω να ερωτευτείς ξανά για να θυμηθείς την γλύκα!”
“Όχι, ευχαριστώ, δεν θα πάρω! Ρε αυτός δεν υποτίθεται ότι είναι σαδιστής με σαδομαζοχιστικά φετίχ; Ναι, καλό μου, ενημερώνομαι, μη με κοιτάς έτσι. Άσε δε που είναι και νέος και όμορφος και επιτυχημένος και γοητευτικός και έξυπνος και πλούσιος και …γάμησέ με δηλαδής! Κι αυτή είναι ατσούμπαλη, χαζή, σαν την γκόμενα του βρικόλακα από την άλλη τριλογία παπαριά το Twilight!”
“Ναι, αλλά το διαβάζεις ευχάριστα, ε;”, χαμογελάει πονηρά η Αφροδίτη.
“Ναι και τον κώλο της Jlo με την Iggy Azalea βλέπω ευχάριστα, μα δεν με κάνουν να προβληματίζομαι!”, της αντιγυρίζω ανάβοντας ένα τσιγάρο. “Τυχαία του παίρνει συνέντευξη επειδή αρρώστησε η φίλη της. Κι είναι τόσο βλαμμένη, που αντί να διαβάσει ερωτήσεις και να ξέρει τι της γίνεται, πάει στα κουτουρού και ρωτάει χύμα τον άνθρωπα αν είναι gay! Έπρεπε να την αρχίσει στο spanking εξ’αρχής!”, συνεχίζω την γκρίνια.
“Ω σταμάτα να δούμε τι γίνεται παρακάτω!”, με σκουντά η Αφροδίτη.
“Όχι, πες μου τι κλισέ από τα άρλεκιν ΔΕΝ έχει. Η αθώα, παρθένα παιδούλα με τον γόη εκατομμυριούχο πλην προβληματικό, άγαμο και υιοθετημένο;;; Φίλη μου, πραγματικά, ο Καΐλας πότε εμφανίζεται;”, σαρκάζω διαβάζοντας.
Εκείνη όμως κάνει μια ανυπόμονη κίνηση με το χέρι της και βυθίζεται στο διάβασμα.
“Αχ! Πήγε να την βρει στη δουλειά της!”, λιώνει εκείνη στο μπράτσο μου.
“Καλά κοτζάμ επιχειρηματίας, δεν μπορούσε να της κάνει μια πρόσκληση για δείπνο; Μόνο πήγε να αγοράσει ένα κάρο παπαριές; Μας δουλεύεις, κυρά-συγγραφέας-αποτέτοια μου;”, απορώ με το λιώσιμο της άλλης.
“Ερωτεύτηκε, μανάρι μου! Ο έρωτας σε κάνει χαζό και αστείο!”
“Ρε, δεν την παλεύετε! Όσο κι αν ερωτευτείς, όταν υποτίθεται ότι ο χαρακτήρας σου είναι όπως του κυρίου Γκρέι, δεν παθαίνεις τόσο εμφανώς την πλάκα σου για μία τέτοια πιτσιρίκα. Έλεος. Λίγος ρεαλισμός δεν βλάπτει.”
“Αν θέλαμε ρεαλισμό, θα διαβάζαμε το Les Miserables!”, μου αντιγυρίζει θιγμένη. “Διάβασε παρακάτω!”
Στο δέκατο κεφάλαιο έχω λιώσει στο γέλιο.
“Τον συμπαθώ κιόλας. Της είπε ότι δεν είναι ο άντρας γι’αυτήν κι εκείνη επιμένει! Της είπε ότι «I fuck hard.» κι εκείνη έχει ονειρώξεις! Παλικάρι ο τύπος! Πηδάει με τέτοιες μαλακίες γκόμενες! Θα αρχίσω κι εγώ από εδώ και στο εξής να το παίζω ανώμαλος, μα κατά βάθος ρομαντικός, ψυχάκιας, μα κατά βάθος αισθησιακός, βίαιος, μα κατά βάθος τρυφερός. Τι διαβάζετε, ρε κορίτσια;;; Γι’αυτό δεν ξέρετε τι θέλετε!”, ξεσπώ στο τέλος.
Η Αφροδίτη με κοιτάζει δολοφονικά. Ξαφνικά το κινητό της χτυπά. Μουγκρίζει διαβάζοντας το μήνυμα.
“Γύρισε ο Ήφαιστος! Θα έρθω αργότερα για την συνέχεια!”, μου λέει φιλώντας με βιαστικά στο μάγουλο.
“Μην αργήσεις. Ανυπομονώ μετά να διαβάσω το συμβόλαιο Αφέντη-Σκλάβας για να το πάω στον Λυσία να μου συντάξει ένα παρόμοιο.”, χαμογελώ στραβά ενώ εκείνη μου βγάζει κοροϊδευτικά την γλώσσα της και διακτινίζεται.
Του μπι κοντίνιουντ…
Ο φιλικός Χάρος της γειτονιάς σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου